و چه دیر پشیمان می شوی آن وقت که باید بگویم به ایست اخر صف!

وقتی که فایده ندارد ! وقتی دیر است ! و شاید لایق نبودم ... وقتی همه چیز تمام شد !

نوش دارو بعد مرگ ! خو شبخت باشی .

 من این شب ها را می گذرانم چه دشوار بی خواب و بی اب و دانه ... غصه می خورم شب های پشیمانی ات را . ناراحت نباش ! ان شب من نیستم

و دلم هم ولی خدا را سفارش کرده ام

 بی خیالت باشد من تقاصه تو را پس می دهم و داده ام .

 این حقیقت من نیست حال که بی خیال جنون و عشقم شدی سعی کردم

 در چشمانت بد باشم تا خوبی هایم را راحت تر فراموش کنی

و چه دیر پشیمان می شوی... می ترسم از دست انتقام طبیعت که شبی خواب نازت را اشفته کند

 و دلیلش من باشم که مرده ام ...که...که...که...ولی خدا را گفتم بی خیالت باشد.