عشق همچون کوهست ومن همچون قلوه سنگی وابسته به آنم

که گاه سر می خورم
ولی باز متصلم گاه ارام وگاه پر هیاهویم که هیاهویم زلزله ی نگاه ها وآرامشم امید 
دیدارهاست وعشق همچون رسوب رود محبت است ومن همچون دانه ی ماسه ای

در دل آن که گاه آرامم و آرامشم کنار ساحل وگاه پر صدا که صدایم تنها بنای عشق توست
وعشق همچون تپش دل است که گاه آرام خفته وگاه پر جنبش فعالانه ی گفتارها در
تلا طم است

و عشق یعنی نفس من هنگام با تو بودن
که با تو بودن آرامش من و بی تو بودن هیاهوی من است.

با آرزوی موفقیت و ابرهای پرباران برای شما