ایانیایشهای شبانه ام به گوش تو نیز میرسد؟...

هر شب من و خدا در خلوت آسمانها نجوا میکنیم ... من میگویم و او میشنود...من

فریاد میزنم و او میخواند...من میگریم و او آرام میکند... من صدا میزنم و او

پاسخ میگوید...

میدانی بیشترین اشکم را به پای عشق تو ریخته ام و تو را طلب کرده ام؟...دیشب

به خدا گفتم یعنی میشود روزی من و تو و او با هم و در کنار هم به خلوت نشینیم و

مناجات کنیم....یعنی میشود روزی من و او با هم ستایش تو را به جای آوریم که

این همه خوشبختی را یک جا به ما ارزانی داشته ای.... یعنی میشود روزی چشم

در چشمان او اعتراف کنم که از ریختن آنهمه اشک فراق پشیمان نیستم چرا که گل

عشقمان را شکوفا نمود و تورا چون گلی همیشه بهار به این دل رنجیده از نامردی

روزگار هدیه داد...

همیشه به خدامیگویم که تقدیراجباری از تو نمیطلبم و از آن میخواهم که تو خشنود

باشی و من و او چون همه ی عاشقان رستگار حتی اگر جدا از هم...اما تعارف که

ندارم..میدانی این دعایم مصداق کدامین بیت است:

کنم هرشب دعایی کز دلم بیرون رود مهرت

ولی آهسته میگویم الهی بی اثر باشد...

میگویند خدا حرف دل را راحت تر از کلام زبان میشنود پس چه بی اندازه به خاطر

دورویی دل و زبانم مجازات خواهم شد....اما خوشبختی تو هم آرزوی دل است و

هم حرف زبان و با من بودنت قصه ای دیگر....به شب نشینیها و عاشقان امید

دارم چرا که هر چه میگذرد آسمان نیایشمان پر ستاره تر میگردد...کاش همصدا و

هم نفس شویم....