چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم
تو مثل شمعدانی ها پر از رازی و زیبایی

ومن در پیش چشمان تو مشتی خاک گلدانم
تودریایی ترینی.آبی وآرام و بی پایان

و من موج گرفتاری اسیر دست طوفانم
تو مثل آسمانی مهربان و آبی و شفاف

و من در آرزوی قطره های بارانم
نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته

به فریادم برس ای عشق امشب پریشانم
تو دنیای منی بی انتها و ساکت و سر شار

و من تنها در این دنیای دور از غصه مهمانم
تو مثل مرز احساس قشتگی و دور و نامعلوم

و من در حسرت دیدار چشمت رو به پایانم
تو مثل مرحمی بر بال بی جان کبوتر ها

و من هم یک کبوتر تشنه باران درمانم
تو فکر خواب گلهایی که یک شب باد ویران کرد

و من خواب تو را می بینم و لبخند پنهانم
تو مثل لحظه ای هستی که باران تازه می گیرد

و بعد از تو منم با غصه های قلب سوزانم
تو مثل چشمه اشکی که از یک ابر می بارد

و من تنهاترین نیلوفر رو به گلستانم
شبست و نغمه مهتاب و مرغان سفر کرد و

و شاید یک مه کمرنگ از شعری که میخوانم
تمام آرزوهایم زمانی سبز میکردد

که تو یک شب بگویی دوستم داری تو میدانم
غروب آخر شعرم پر از آرامش دریاست

ومن امشب قسم خوردم تورا هرگز نرنجانم
به جان هر چه عاشق توی این دنیای پر غوغاست

قدم بگذار روی کوچه های قلب ویرانم
بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد